آرامشگاه

جوان کامکار ، نیما تقوی، این جا بیدار است. ۱۳۶۰ تا هنوز

آرامشگاه

جوان کامکار ، نیما تقوی، این جا بیدار است. ۱۳۶۰ تا هنوز

برگشتم

رفتم شمال پیش آرش. خیلی وقت بودم که اینطور از خودم آزاد نشده بودم. یک روز انزلی بودم. جزصبح که رفتیم بازار ماهی خریدیم و شب که یک ساعتی  رفتیم تا اسکله بقیه توی خانه ماندیم. اما من گمون می کنم که هیچ وقت سفر به این خوشی نرفتم. بگذریم از آتش شومینه و کباب و مرغ و ماهی و مشروب ظهر و شراب شب و دیدن دوستام و راحت کنار هم بودن و شیطنت های فِندرخان و ... یک چیز خوب وجود داشت. یک گوشه‌ی امن و پُر نور. باز هم می‌رم. به زودی. 

از محاکمه‌ی معشوقه‌ای به نام سیگار

کلی چیز برای نوشتن داشتم. همه رو هم نوشتم تا بعد.

                                 smoke

 

با ماه سیگارم را روشن 

                              و فوت

                                    تا دود تمام ستاره‌ها را بگیرد

و رادیو بگوید

               مه

                  عزراییل

                          یا چیز دیگری آمده است

اما شما نترسید

 بوی سوختگی از جگر سوخته‌ی هیچ شاعری نیست

سیگارم

           دود

                  شده.