در رثای نشمیدن!

 

مردم علیه لاری فلینت فیلم عجیبی‌ست. کارهای میلوش فرمن را به خاطر این که چند قدمی جلوتر از بقیه است دوست دارم.  دیوانه از قفس پرید(پرواز بر آشیانه‌ی فاخته) تا اشباح گویا همگی فیلم‌هایی هستند که بزرگ نمایی نویسنده بر روابط انسانی بیش از هرچیز دیگر تاکید دارد. هر چند می شود اعتقادات فرمن را در آرای شخصیت‌های فیلم‌‌هایش دید اما از ایدئولوژی و شعار زدگی در این آثار خبری نیست، که نباید هم باشد. آیا این فیلم سوگ‌-یادی در رثای فلینت است یا نقد منتقم روزگار بر بی بند و باری؟ آزادی یا اخلاق؟ یا تنها یک زندگی نامه؟ 

اگر این فیلم را ندیدید، حتمن ببینید.